کہے جو مشہوری ای
سجن مجبوری ای
اس لائے تیرے تو
ہوئی تھوڑی دوری ای
سجن مجبوری ای
سجن مجبوری ای
قسم میری تیرے بن
بات ادھوری ای
دل کردہ کاغذ بھر دا
اپنا یہ ہال میں لکھ دا
کویں دن گزرے تیرے بن
میں ہی جاندا
سجن دس نا کی کراں
سجن دس نا کی کراں
تیری یاد تے کھاوے ترس نا
سجن دس نا
سجن دس نا کی کراں
سجن دس نا کی کراں
تیری یاد تے کھاوے ترس نا
سجن دس نا
سجن بڑی دوری ای
یہ کیسی مجبوری ای
جینا نیو تیرے بن
کیوں اتنا ضروری
سجن بول تے تو لایا کیوں
جی میرا اتنا ستایا کیوں
سجن دس نا کی کراں
سجن دس نا کی کراں
تیری یاد تے کھاوے ترس نا
سجن دس نا
ہو لگدا یہ بچھڑے ہوئیاں
جانے کئی سالن توں
لگدا یہ واقف نہیں ہے
ایک دوجے دے حالاں توں
تو تے پرایا نہیں
بھلایا قدی نا
تو میں تاں جاندا
پچھلے کچھ دنا تو
گلاں میں تیریاں
پھیر سوچی جا، سوچی جا
میں کی کراں
یارا نہیں کچھ وی تے
چنگا نئییو لگدا
کتنا بےبس آن
میں ہی میرے ہال نو سمجھاں
دل دے سوال نو سمجھاں
سجن دس نا
میں ہی میرے ہال نو سمجھاں
دل دے سوال نو سمجھاں
سیکھنا نہیں چوندا آ
میں سیہنا دوریاں
سجن دس نا، سجن دس نا
سجن دس نا، سجن دس نا
تیری یاد سجن دس نا
سجن دس نا
تو تے پرایا نہیں
بھلایا قدی نا
تو میں تاں جاندا
تو تے پرایا نہیں
بھلایا قدی نا
تو میں تاں جاندا
سجن دس نا۔
If you enjoyed using our website, please don't forget to share with your friends.