ਮਹਕਵੀ ਸ਼੍ਰੀ ਵੇਦਵ੍ਯਾਸ
ਕੀ ਆਰਾਤੀ ਸਭੀ ਉਤਰਤ ਹੈਂ
ਜਿਨਕੀ ਲੇਕਨੀ ਸੇ ਨਿਕਲਾ ਯਹ
ਮਹਾਕਾਵ੍ਯ ਮਹਾਭਾਰਤ ਹੈਂ
ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਪੁਰਾਨੀ ਬਾਤ ਹੈਂ
ਆਜ ਤਕ ਜੋ ਵਿਸ਼੍ਵ ਮੈਂ ਵਿਖ੍ਯਾਤ ਹੈਂ
ਹਸ੍ਤਿਨਾਪੁਰ ਨਾਮ ਕੀ ਥੀ
ਇਕ ਯਹਾੰ ਨਾਗਰੀ ਬਡ਼ੀ
ਹੀਰੇ ਪਨੋਂ ਮੋਤਿਯੋਂ ਕੀ
ਆਬ ਸੇ ਜਬ ਮਗ ਜਡ਼ੀ
ਜਿਸਕੇ ਊਪਰ ਚਂਦ੍ਰ
ਵਂਸ਼ੀ ਰਾਜਵੋਂ ਕਾ ਰਾਜ ਥਾ
ਜਿਸਕੇ ਰਾਜਾ ਪਾਂਡੁ ਪਰ
ਸਾਰੀ ਪ੍ਰਜਾ ਕੋ ਨਾਜ਼ ਥਾ
ਇਸ ਕਥਾ ਮੈਂ ਜ਼ੋਰ ਹੈਂ
ਆੰਧਿਯੋਂ ਕਾ ਸ਼ੋਰ ਹੈਂ
ਭੀਮ ਅਰ੍ਜੁਨ ਕਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮ
ਦ੍ਰੌਪਦੀ ਕੀ ਹੈਂ ਵ੍ਯਥਾ
ਜਿਸਨੇ ਦੀ ਭਾਰਤ ਕੋ ਗੀਤਾ
ਵੋ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਪਾਂਡੁ ਸੇ ਪਾਂਡਵ ਹੁਵੇ
ਧ੍ਰੀਤ੍ਰਾ੍ਟ੍ਰ ਸੇ ਕਔਰਵ ਹੁਵੇ
ਇਕ ਜ਼ਮੀਨ ਕੇ ਕਲਂਕ ਦੂਜੇ
ਜਗਤ ਕੇ ਗੌਰਵ ਹੁਵੇ
ਦੁ੍ਟ ਦੁਰ੍ਯੋਧਨ ਅਧਰ੍ਮ
ਕੀ ਰਾਹ ਪਰ ਚਲਨੇ ਲਗਾ
ਨਿਜ ਚਚੇਰੀ ਭਾਇਯੋਂ ਸੇ
ਵ੍ਯਰ੍ਥ ਹੀ ਜਲਨੇ ਲਗਾ
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਂਡ੍ਸੂਤ ਯੁਧਿ੍ਠਿਰ
ਧਰਮ ਕੇ ਅਵਤਾਰ ਧ
ਭਾਈ ਸੇ ਭਾਈ ਨਾ ਝਗਡੇ
ਉਨਕੇ ਸ਼ੁਧ ਵਿਚਾਰ ਧ
ਕ੍ਣ ਕਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈਂ
ਮਾਨਤਾ ਸਬ ਦੇਸ਼ ਹੈਂ
ਭੀਮ ਅਰ੍ਜੁਨ ਕਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮ
ਦ੍ਰੌਪਦੀ ਕੀ ਹੈਂ ਵ੍ਯਥਾ
ਜਿਸਨੇ ਦੀ ਭਾਰਤ ਕੋ ਗੀਤਾ
ਵੋ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਆਈ ਰਾਖੀ ਬਂਧਵਾਨੇ ਵਾਲੇ
ਕਹਾ ਛੁਪੇ ਹੋ ਕ੍ਣ ਮੁਰਾਰ
ਪਾੰਚ ਪਾਂਡਵੋਂ ਕੀ ਪਂਚਾਲੀ
ਭਾਰੀ ਸਭਾ ਮੈਂ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ
ਧਰਾਮਰਾਜ ਬਨੇ ਜੁਵਾਰੀ
ਝੂਠੀ ਸਿਡ ਪਰ ਅਧ ਗਯੇ
ਪਾਂਡਵੋਂ ਕੀ ਅਕਲ ਪਰ ਭੀ
ਹਾਯੇ ਪਤ੍ਤਰ ਪਡ਼ ਗਯੇ
ਕੌਰਵੋਂ ਕੀ ਨਾਗਨ੍ਥਾ ਪਰ
ਪਾਪ ਯਹ ਚਢ਼ਨੇ ਲਗਾ
ਮਹਾਭਾਰਤ ਮੈਂ ਪ੍ਰਲਯ
ਕਾ ਬੀਜ ਯਹ ਪਡ਼ਨੇ ਲਗਾ
ਦੁ੍ਟ ਦੁਸ਼ਾਸਨ ਅਧਰ੍ਮੀ
ਵਸ੍ਤ੍ਰ ਕੇਚੇ ਜਾ ਰਹਾ ਹੈਂ
ਥਕ ਗਯੇ ਯਹ ਹਾਥ ਪਰ
ਸਾਦੀ ਕਾ ਅਂਤ ਨਾ ਆਰਹਾ
ਪੁਰੁ ਵੋ ਹਾਥੋਂ ਮੈਂ
ਜਿਨਕੇ ਧਰਮ ਕੀ ਤਲ੍ਵਾਰ ਹੋ
ਇਨਕੀ ਹਾਥੋਂ ਮੈਂ ਹੈਂ
ਸਾਦੀ ਵੀਰਾਥਾ ਧਿਕਾਰ ਹੋ
ਲਾਜ ਨਾਰੀ ਕੀ ਨਾ ਜਾਯੇ ਜੋ
ਜਗਤ ਕੀ ਮਾਤ ਹੈਂ
ਇਸਕੇ ਇਜ੍ਜਤ ਅਬਰੂ ਪ੍ਯਾਰੇ
ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਹਾਥ ਹੈਂ
ਸ਼ਾਸ਼੍ਤ੍ਰ ਸਬ ਯੋਧਾ ਲਿਏ
ਚੁਪ ਹੈਂ ਸਰ ਨੀਚਾ ਕਿਏ
ਚਕ੍ਰਧਾਰੀ ਨੇ ਮਿਟਾਈ
ਦ੍ਰੌਪਦੀ ਕੀ ਯਹ ਵ੍ਯਥਾ
ਜਿਸਨੇ ਦੀ ਭਾਰਤ ਕੋ ਗੀਤਾ
ਵੋ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਸੁਖ ਜਾਤਾ ਹੈਂ ਦੁਖ ਆਤਾ
ਦੁਖ ਜਾਤਾ ਹੈਂ ਸੁਖ ਆਤਾ
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਂਡਵੋਂ ਕੇ ਜੀਵਨ
ਕਾ ਦੁਖ ਹੀ ਦੁਖ ਸੇ ਨਾਤਾ
ਲਿਖਾ ਭਾਗ੍ਯ ਕਾ ਕਭੀ ਨਾ
ਤਲ ਥਾ ਹੋਨਹਾਰ ਹੋਤੀ ਹੈਂ
ਦੇਖ ਪਾਂਡਵੋਂ ਕੋ ਬਨਾਵਾਸੀ
ਧਰਤੀ ਭੀ ਰੋਟੀ ਹੈਂ
ਧਰਮ ਰਾਜ ਕਹਲੇਨੇ ਵਾਲੇ
ਛੋਡ਼ ਕੇ ਘਰ ਸਂਸਾਰ ਚਲੇਸਂਗ ਦ੍ਰੌਪਦੀ ਬਨ ਬਨ ਭਟਕੇ
ਰਾਜ ਪਾਤ ਸਬ ਹਾਰ ਚਲੇ
ਅਰ੍ਜੁਨ ਕਾ ਘਂਦੀਵ ਆਜ ਨਹੀਂ
ਇਸ ਵਿਪਦਾ ਕਾ ਭਰ ਹਰੇ
ਗਧਾ ਭੀਮ ਕੀ ਮਹਾਬਲੀ
ਕੇ ਕਂਧੋਂ ਪਰ ਆਰਾਮ ਕਰੇ
ਅਬ ਨਾ ਮਿਲੇ ਆਕਾਸ਼ ਹੀ ਛਤ
ਹੈਂ ਧਰਤੀ ਇਨਕਾ ਬਿਛੋਨਾ ਹੈਂ
ਰਾਜ ਵਨ੍ਸ਼ਿਯੋਂ ਕੋ ਅਬ ਥੋ
ਬਨ ਕੇ ਕਾਂਤੋਂ ਪਰ ਸੋਨਾ ਹੈਂ
ਭਾਰੀ ਬੈਠੀ ਦੂਰ ਅਨੋਖੇ
ਬੀਜ ਨਯੇ ਬੋਤੀ ਹੈਂ
ਦੇਖ ਪਾਂਡਵੋਂ ਕੋ ਬੈਂਵਸੀ
ਧਰਤੀ ਭੀ ਰੋਟੀ ਹੈਂ
ਜਂਗਲ ਮੈਂ ਮਂਗਲ ਛਾਯਾ
ਹੈਂ ਭੂਲਗਾਏ ਵੋ ਪਿਛਲੇ ਪਲ
ਪਂਚਾਲੀ ਕੇ ਲਿਏ ਭੀਮ
ਨਿਕਲੇ ਹੈਂ ਲਾਨੇ ਸ੍ਵਰਨ੍ਕਮਲ
ਸਾਮਨੇ ਯਹ ਕੌਨ ਜਿਸਕਾ
ਰਂਗ ਭੀ ਰਂਗਾ ਅਂਗ ਹੈਂ
ਵਧ ਹੈਂ ਵਨਾਰ ਮਗਰ
ਕ੍ਯਾ ਜੋਸ਼ ਹੈਂ ਕ੍ਯਾ ਉਮਂਗ ਹੈਂ
ਪੂਛ ਇਨਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਸ਼ਾਲੀ
ਰਾਹ ਮੈਂ ਬਜਰਂਗ ਹੈਂ
ਜਯ ਪਵਨ ਪੁਤ੍ਰ ਮਹਾੰ
ਜਯ ਜਯ ਬਂਚਰ ਬਲਵਾਨ
ਜਯ ਹੇ ਰਾਮ ਪ੍ਰਿਯਾ ਹਨੁਮਾਨ
ਚਕ੍ਰਵੁਹ ਕਾ ਚਕ੍ਰ ਗਿਰਾ
ਹੈਂ ਕਔਰਵ ਦਲ ਕੀ ਚਾਲ ਹੈਂ
ਆਜ ਕਾਲ ਕੀ ਛਾਤੀ ਪਰ
ਅਭਿਮਨ੍ਯੁ ਜੈਸਾ ਬਾਲ ਹੈਂ
ਸਾਮਨੇ ਇਸ ਵੂਹ ਮੈਂ
ਪਹਲੇ ਜ੍ਯਦ੍ਰਤ ਆਗਾਏ
ਵੀਰ ਅਭਿਮਨ੍ਯੁ ਕੇ ਹਾਥੋਂ
ਯਹ ਭੀ ਮੁਕੀ ਖਗਾਏ
ਪਹਲੇ ਸੋਚਾ ਮਾਰ ਡਾਲੂੰ
ਕ੍ਯਾ ਯਹੀ ਸਤ੍ਕਾਰ੍ਮਾ ਹੈਂ
ਫਿਰ ਕਹਾ ਨਾ ਮਾਰਨਾ
ਮੁਰ੍ਚਿਤ ਕੋ ਘੋਰ ਅਧਰਮ ਹੈਂ
ਛਲਕਪਟ ਕੀ ਯਹ ਲਡ਼ਾਈ
ਦੇਖ ਕਰ ਹੋਤੀ ਵ੍ਯਥਾ
ਸਾਤ ਯੋਧਨਨ ਸੇ ਲਡ਼ਤੇ
ਏਕ ਬਾਲਕ ਕੀ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਯਹ ਮਹਾਭਾਰਤ ਕੀ ਕਥਾ
ਸਾਮਨੇ ਦੇਖਾ ਖਡ਼ੇ
ਯਹ ਕਰਣ ਸਰ ਊੰਚਾ ਲਿਏ
ਬਨ ਅਭਿਮਨ੍ਯੁ ਕਾ ਛੂਟਾ
ਧਨੁ ਕੇ ਟੁਕਡ਼ੇ ਕਿਏ
ਹਿਲਾ ਦੁਸ਼ਾਸਨ ਕਾ ਆਸਨ
ਵੋ ਭੀ ਭਗ ਕਂਪਾ ਕੇ
ਕੌਨ ਆਗੇ ਆਯੇਗਾ
ਜ੍ਵਾਲਾਮੁਖੀ ਇਸ ਆਗ ਕੇ
ਅਬ੍ਲੋ ਦੇਖੋ ਭਨਜੋਂ ਭਂਜੋਂ
ਕੇ ਪ੍ਯਾਰੇ ਮਾਮਾ ਆਗਾਏ
ਆਜ ਯਹ ਪਸੇ ਨਾ ਪਲਤੇ
ਉਲ੍ਟੇ ਝਸਨ ਖਾ ਗਯੇ
ਇਧਰ ਦੇਖੋ ਧਨੂਰ ਧਾਰੀ
ਸ਼ਲ੍ਯ ਸਜਧਾਜ ਕਰ ਖਡ਼ਾ
ਯਹ ਭੀ ਟੂਟਾ ਇਸ੍ਤਰਾਹ ਜੂਨ
ਦਾਲ ਸੇ ਪਤਾ ਝਡ਼ਾ
ਜ੍ਵਾਲ ਭਡ਼ਕੀ ਆਜ ਦੁਰ੍ਯੋਧਨ
ਕੀ ਭੀ ਨਾ ਖੈਰ ਹੈਂ
ਆਜ ਵਿ ਉਗ੍ਲੇਗਾ ਯਹ
ਸਦਿਯੋਂ ਪੁਰਾਨਾ ਬੈਰ ਹੈਂ
ਸਬ ਨੇ ਸੋਚਾ ਇਸ੍ਤਰਾਹ
ਬਾਲਕ ਯਹ ਬਾਜ਼ ਨਾ ਆਯੇਗਾ
ਕੁਟਨੀਤੀ ਸੇ ਇਸੇ ਮਾਰੋ
ਤਾਭੀ ਮਾਰ ਜਾਯੇਗਾ
ਇਕ ਤਰਫ ਸਾਥੋਂ ਮਹਾਰਾਥੀ
ਏਕ ਤਰਫ ਬਾਲਕ ਅਕੇਲਾ
ਫਿਰ ਭੀ ਜਬ ਤਕ ਪ੍ਰਣ ਤਨ
ਮੈਂ ਕ੍ਤ੍ਰਿਯਓਂ ਕਾ ਖੇਲ ਖੇਲਾ
ਵਹ ਵਹ ਪ੍ਯਾਰੇ ਭਤੀਜੇ
ਤੁਝ ਸੇ ਉਜ੍ਵਲ ਵਂਸ਼ ਹੈਂ
ਆ ਗਲੀ ਮਿਲੇ ਘਡ਼ੀ ਭਰ
ਤੂ ਹਮਾਰਾ ਅਂਸ਼ ਹੈਂ
ਇਸ ਤਰਹ ਇਕ ਚਾਲ ਕਪਤਿ
ਛਆਲੀ ਦੁਰ੍ਯੋਧਨ ਚਲਾ
ਗਲੀ ਮਿਲਨੇ ਕੇ ਬਹਨੇ
ਨਿਜ ਭਤੀਜੇ ਕੋ ਛਆਲਾ
ਪਿਟ ਪਰ ਅਭਿਮਨ੍ਯੁ ਕੇ
ਇਕ ਬਾਣ ਧੋਕੇ ਕਾ ਚਲਾ.
If you enjoyed Mahabharat Katha lyrics in Hindi, please share it with your friends and family. We work hard to get you the latest updates.